Omdat er behoefte aan is. Het idee is helemaal uit de praktijk van alledag geboren. Als één van de vele wegen die in deze tijd uit mensenharten en hoofden ontspruiten om een verloren vrijheid te herwinnen. Wij komen er met z’n allen achter dat geluk ervaren veel te maken heeft met in je eigen kracht staan, wat er ook in en om je heen gebeurt. Daarom nemen we het heft van onze eigen levens weer in eigen handen.
Onmerkbaar totdat we er helemaal in verstrikt zaten, heeft een net van leefregels ons als in een cocon omsponnen. Alles lijkt erop gericht te zijn, die machinerie in stand te houden. Maar mensen zijn nu eenmaal mensen omdat zij in die diepste nood altijd dat ene lichtpuntje weer kunnen vinden. Er bereiken ons daarvan mooie verhalen uit geteisterde gebieden. De superhelden uit deze verhalen zijn vaak eenvoudige mensen, soms kinderen nog, die vol vuur en met simpele middelen die voorhanden zijn weer orde in de chaos scheppen. Mensen als u en ik. Superhelden kunnen ook best belangrijke functies hebben, net als u en ik. Wat ze allemaal gemeen hebben is dat het geen superego’s zijn en daarom goed kunnen samenwerken, ten dienste van het algemene belang op onze planeet aarde. Als wij, gewone mensen, massaal gaan beseffen dat wij het zelf zijn die de oplossingen gaan brengen…..Als wij beseffen waartoe we in staat zijn…. zal het net waar we nu in verstrikt geraakt zijn, direct loslaten. Dan zijn we niet meer afhankelijk van overheden, en instanties maar zullen we in staat zijn hun macht, willekeur en soms grove nalatigheid terug te brengen naar waar ze voor bedoeld zijn, namelijk dienstbaar zijn aan hen voor wie ze in het leven geroepen zijn. U en ik. Dat móet logischerwijs gebeuren want wie houden die instanties mede in gang? Ja, U en ik.
De hele mensheid is in nood en nu ontsluiten zich onze krachten om tot oplossingen te komen. Het is nú aan het gebeuren. Oma uit de straat, buurman en buurvrouw, de winkelier van om de hoek… Zij praten erover. Dit willen wij handen handen en voeten geven.